mércores, 25 de novembro de 2015

UNHA VIDA DE TRABALLO

 
 
Jose Antonio García Perez
 
 
 
A sua vida comeza o 5 de decembro de 1903, no O Graño, na parroquia de Valdoviño, fillo de o seu pai que tiña posto oseu nome, Jose Antonio García Ramil e a sua nai, Josefa García Rodriguez, ten 3 irmans dos que disfruta pouco porque viaxan ao extranxeiro como faria el posteriormente.
 
 
En 1921 alistouse na mili 22 meses, donde coñeceu a maioria dos seus amigos que non veria moito ao longo da sua vida polas distintas circunstancias.
 
(meu bisavo e o 3º empezando pola ezquerda)
 
Cando so tiña 24 anos decide irse a cuba en busca de un traballo, donde se sente comodo e onde pasa 4 anos da sua vida dedicandose como soldador e tamen un pouco de pintor.
No ano 1929 decide volver a casa, Galicia, onde volve ver a os seus amigos e familia e onde comeza a traballar na mina e posteriormente en Astano donde se encontraban a maioria dos seus coñecidos, en astano traballa a maioria da sua vida.
 
 
Cando ten 31 anos coñece a unha muller chamada María Fernandez Casal, a cal seria a sua muller ao longo da su corta vida.
Eles teñen 5 fillos (2 nenas e nenos), os cales axudarian a sua mai nas labores de casa mentras o seu pai traballa.
 
(Jose Antonio con as suas fillas Mª Teresa é Carmen)
 
Trascurridos os anos pasaron moitas cousas tanto boas como malas como todo cidadan, pero en 1958 chegarialle a peor noticia da sua vida, o medico diacnosticoulle cancer de osos, este non o tomou tan mal e loitou hasta o final, morrendo asi no ano 1961 con unha idade de 58 anos e deixando a sua familia pero con bos recordos del, sendo un home humilde e bondadoso.
 

martes, 24 de novembro de 2015

AS ODISEAS DA VIDA

Relato de Mª Teresa García Fernandez



(A miña avoa montada na moto de o seu pai)



Mª Teresa naceu na parroquia de Reguela o 3 de xunio de 1945,  filla de Jose García Perez e de María Fernandez Casal.
O seu pai (Jose García Perez) era un home honrrado e bondadoso que o seu oficio era traballar na dura mina para sacar ese diñeiro para manter os seus 5 fillos  que non era unha tarea facil.
Por outra parte esta a sua nai (María Fernandez Casal), esta se dedicaba a traballar nas tarefas de casa( na horta,limpar,etc..., pero o papel que mais desempeñaba era coidar a os seus 8 fillos cos poucos recursos que tiñan.

(foto da familia de Mª teresa)




Mª Teresa García Fernandez afirma vivir uns anos de fame cando tiña 9 anos, ela soia axudarlle a sua mai nas labores de casa e varios recados, esa foi a sua vida, ata que que pouco a pouco os seus irmans os vería irse da sua casa donde se criou, o seu irman Manolo García Fernandez foise para Brasil e nunca masis volveu saber del, e os demais irmans expanderonse a redor de A Coruña.


 Cando ela tiña xa 21 anos chegou o seu momento de irse, tras 2 anos de relación co seu actual marido ( Juan García Perez), este era un taxista acabado de empezar no seu oficio e que traballaria en moitos lugares como por exemplo suiza.



 (este era o taxi do meu avó)
 
Mais tarde traballaria de albañil hasta a hora da sua retirada con 50 anos debido a un accidente que tuvo e que lle concedeu unha minusvalia que non poderia traballar mais.
Despois casaronse no ano 1968 (actualmente 47 anos de casados), levaron unha vida feliz pero unha traxedia chegaria cando Mª Teresa con 38 anos morreulle os seus pais nun accidente de coche o lle supuxo unha grande tristezae.
Anos despois tiveron unha única filla( Mª Lourdes García García, actualmente de 44 anos de idade), foron unha feliz familia.

 (foto da miña avoa teresa co seu marido e filla na actualidade)


 A sua maxima alegría foi o seu neto nacido en 1998 Francisco Iván couce García, que coidaria Mª Teresa como se fora o seu fillo.

domingo, 8 de novembro de 2015

PROSTITUCION NA ROMA




 A prostitucion tambien coñecida como o traballo mais vello do mundo na Roma clásica era entendida como un ben social e necesario.

Era exercido no Imperio polos  homes e por mulleres de distinto rango social.
 
Calcúlase que no primeiro século de nosa era podían haber en Roma ao redor das 32.000 persoas que exercían a prostitución.

  Os lupanares (cuxo significado era prostíbulo)  realizaban unha importante función social.

 Os bordeis romanos estaban  pobremente ventilados e iluminados e  presentaban un aspecto asqueroso.

 había unha zona de recepción aberta á rúa, separada por unha cortina; no interior, as prostitutas movíanse vestidas con gasas ou espidas para poder ser inspeccionadas polos potenciais clientes, ou podían estar sentadas en cadeiras ou cadeiras de brazos. Cada unha, dispoñía dunha habitación amoblada cunha cama, xa fose de madeira ou ladrillo. As mulleres anunciábanse segundo a súa especialidade na zona de recepción.





A longo prazo, moitas meretrices eran libertas, así que non só gañarían o suficiente para comprar a súa liberdade, e continuaban no oficio unha vez libres. Outras se convertían en madames e seguían na profesión de maneira indirecta.

 A lei non perseguía ás prostitutas romanas porque non violaban a lei, pero estas carecían de certos privilexios: non podían contraer matrimonio con romanos libres , e tampouco podían redactar testamento nin recibir herdanza.

todos estes datos sábense a dia de hoxe grazas ás  mostras artísticas de Pompeya que proporcionaron exemplos gráficos do que unha prostituta tiña que ofrecer. Mostrábanse actos considerados pola cultura xeral como impúdicos.





domingo, 1 de novembro de 2015

A LENDA DE BREOGAN

 A LENDA DE BREOGAN SEGUN O MEU AVO:


Di a lenda que Brath, fillo de Death, tivo un fillo chamado Breogán, Despois, Brath morreu e Breogán ocupou o principado.

 Posteriormente Breogán fundou unha cidade chamada Brigantia (a actual Coruña) e unha grande torre frente á cidade chamada Tor Breogén (a torre de Hercules).  
En esa ciudad construyó una torre muy alta desde la que se veía el océano inmenso.

Breogan tivo mais ou menos 7-10 fillos, un dos seus fillos chamado Ith.
El tiña a paixón  polo mar, así que todas as tardes subía ata o máis alto da torre para ver como o sol se poñía no horizonte. Ata que unha tarde creu ver de lonxe a silueta dunha gran illa. Aínda que o seu pai non lle cría, Ith convenceu a uns amigos para que o acompañasen e aos poucos días partiu un barco desde Brigantia rumbo á illa descoñecida.
 Navegaron durante varios días ata que unha mañá desembarcaron nunha illa chamada Éire( Irlanda na actualidade) que era moi verde, igual que Galiza.


Entón,a illa estaba habitada polos tuatha de danann, Estes non o tomaron ben e antes de que Ith chegase ao seu barco foi asasinado, os seus amigos contáronllo ao pai e este ( o rei celta), formou un exercito onde os matou a todos en honrra ao seu fillo.


Estatua de Breogan:


 A estatua coa torre de Hercules detras:


 Torre De Hercules:

A LENDA DE BREOGAN

 A LENDA DE BREOGAN SEGUN O MEU AVO:


Di a lenda que Brath, fillo de Death, tivo un fillo chamado Breogán, Despois, Brath morreu e Breogán ocupou o principado.

 Posteriormente Breogán fundou unha cidade chamada Brigantia (a actual Coruña) e unha grande torre frente á cidade chamada Tor Breogén (a torre de Hercules).  
En esa ciudad construyó una torre muy alta desde la que se veía el océano inmenso.

Breogan tivo mais ou menos 7-10 fillos, un dos seus fillos chamado Ith.
El tiña a paixón  polo mar, así que todas as tardes subía ata o máis alto da torre para ver como o sol se poñía no horizonte. Ata que unha tarde creu ver de lonxe a silueta dunha gran illa. Aínda que o seu pai non lle cría, Ith convenceu a uns amigos para que o acompañasen e aos poucos días partiu un barco desde Brigantia rumbo á illa descoñecida.
 Navegaron durante varios días ata que unha mañá desembarcaron nunha illa chamada Éire( Irlanda na actualidade) que era moi verde, igual que Galiza.


Entón,a illa estaba habitada polos tuatha de danann, Estes non o tomaron ben e antes de que Ith chegase ao seu barco foi asasinado, os seus amigos contáronllo ao pai e este ( o rei celta), formou un exercito onde os matou a todos en honrra ao seu fillo.


Estatua de Breogan:


 A estatua coa torre de Hercules detras:


 Torre De Hercules:


CASTROS DA CORUÑA


Decidin facer redactar temas sobre castros na Coruña os cales a miña familia me poidera dar información sobre eles:
O CASTRO DE ELVIÑA

 Este castro esta situado no noroeste da Península Ibérica, na parroquia de San Vicente de Elviña, nunha pequena elevación coñecida como o monte da Zapateira e no ano 1962 foi declarado Monumento Histórico Artístico.

O CASTRO DE BAROÑA 

Como o seu nome ben dice esta situado na parroquia de baroña. Esta e unha perfecta representacion do castro costeiro que esta situada nunha pequena peninsula.
Este castro estivo ocupado desde principios da edad de ferro hasta a entrada dos romanos en Galiza.
 Uns dos problemas que se encontraron os pobladores foi a inexistencia dun manantial de agua ni tan sequera de algibes de almacenamento, polo tanto dependían totalmente do exterior.

O CASTRO DE BARDAOS


O CASTRO DE BONEIRO

Este e o castro favorito da miña avoa o cal visitou este veran y dictoume bastantes cousas.
ou orixe destes asentamentos remóntase á Idade do Bronce,Estivo habitado entre os séculos IV e I A.C , sen observarse signos de romanizacion. Atópase situado nunha ladeira orientada ao leste.


 Materiaisatopados:
organicos: lixo de cunchas de marisco mesturadas con espiñas de peixe.

En pedra: muíños de man, pedras de afiar, moldes de fundición, contas de colar...

Cerámicos: crisois de fundición, fusayolas, fichas de xogo, pratos, cuncas, potas, xerras.

Metálicos: en bronce apareceron agullas, aneis, fragmentos de caldeiro, conteras, fíbulas. En ferro, follas de coitelo ou puñal, fouces, cinceles, picos, machadas...

Castro de Porto de Baixo
O castro de Porto de Baixo está situado no lugar de Anquieiro,Descuberto en 1974,  Mide 5 m. de ancho e unha altura de 2.5 m. nalgúns tramos. É dás mesmas características que as de Borneiro, Ou recinto de forma oval ten aproximadamente 85 m. de diámetro non lado máis ancho e 50 non pequeno.

O MEGALITISMO DOS DOLMENES

O megalitismo corresponde ás primeiras sociedades campesiñas, que habitaban un territorio dominado polo bosque, tiñan temperatura media superior á actual, tamen abundaba a chuviosedade. Abundaban tamén os prados.

 Os dólmenes son construcións do Neolítico formadas por grandes laxas de pedra. En Galicia, coa abundancia de rocas de granito, os dólmenes adquiren unha dimensión especial e sorprenden pola súa audacia construtiva.

Dolmen de dombate :

 O Dolmen de Dombate, cun túmulo de 24 m de diámetro, ten uns 6.000 anos de antigüidade.



Dolmen de axeitos:

 O Dolmen de Axeitos ten forma poligonal, composto por oito ortostatos de case 2 metros que rodean o conxunto. A cuberta adquire unhas dimensións de 4,5 x 3,5 metros. É difícil saber con precisión a datación deste dolmen, xa que se descoñece calquera posible hallázgo no seu interior.






Dolmen de fornos dous mouros:

 Está formado por unha laxa horizontal sostida por outras sete, Situado na Serra do Bocelo.
É unha estrutura megalítica con cámara poligonal formada por unha lousa horizontal sostida por sete piares (ortostatos). A lousa dá cuberta aparece fracturada pola súa parte setentrional.
A cámara consta dun corredor de acceso de dous tramos e representacións pictóricas non seu interior, nas que destacan motivos en zig-zag en cores vermella e negra dispostas sobre fondo branco.
No 2009 foi restaurado.



Dolmen Pedra da arca:

O dolmen Pedra dá Arca é un dos máis grandes de Galicia, aproximadamente entre 3.500 e o 2.700 a.C. Consérvanse restos da mámoa, é dicir, a terra que cubría ao dolmen, na que se aprecian os restos dunha coraza de pedra.

O dolmen componse dunha cámara poligonal, formada por sete ortostratos, e un corredor, orientado ao leste e apenas visible.

 A pedra da cuberta está partida á metade, ten unha lonxitude de 4 metros por un ancho de 1,80 e 70 centímetros de grosor, co que nos podemos imaxinar as dimensións da devandita pedra e do megalito.


CASTROS DA CORUÑA


Decidin facer redactar temas sobre castros na Coruña os cales a miña familia me poidera dar información sobre eles:
O CASTRO DE ELVIÑA

 Este castro esta situado no noroeste da Península Ibérica, na parroquia de San Vicente de Elviña, nunha pequena elevación coñecida como o monte da Zapateira e no ano 1962 foi declarado Monumento Histórico Artístico.
O CASTRO DE BAROÑA 

Como o seu nome ben dice esta situado na parroquia de baroña. Esta e unha perfecta representacion do castro costeiro que esta situada nunha pequena peninsula.
Este castro estivo ocupado desde principios da edad de ferro hasta a entrada dos romanos en Galiza.
 Uns dos problemas que se encontraron os pobladores foi a inexistencia dun manantial de agua ni tan sequera de algibes de almacenamento, polo tanto dependían totalmente do exterior. 
O CASTRO DE BARDAOS

O CASTRO DE BONEIRO

Este e o castro favorito da miña avoa o cal visitou este veran y dictoume bastantes cousas.
ou orixe destes asentamentos remóntase á Idade do Bronce,Estivo habitado entre os séculos IV e I A.C , sen observarse signos de romanizacion. Atópase situado nunha ladeira orientada ao leste.


 Materiaisatopados:
organicos: lixo de cunchas de marisco mesturadas con espiñas de peixe.

En pedra: muíños de man, pedras de afiar, moldes de fundición, contas de colar...

Cerámicos: crisois de fundición, fusayolas, fichas de xogo, pratos, cuncas, potas, xerras.

Metálicos: en bronce apareceron agullas, aneis, fragmentos de caldeiro, conteras, fíbulas. En ferro, follas de coitelo ou puñal, fouces, cinceles, picos, machadas..

Castro de Porto de Baixo
O castro de Porto de Baixo está situado no lugar de Anquieiro,Descuberto en 1974,  Mide 5 m. de ancho e unha altura de 2.5 m. nalgúns tramos. É dás mesmas características que as de Borneiro, Ou recinto de forma oval ten aproximadamente 85 m. de diámetro non lado máis ancho e 50 non pequeno.