martes, 24 de novembro de 2015

AS ODISEAS DA VIDA

Relato de Mª Teresa García Fernandez



(A miña avoa montada na moto de o seu pai)



Mª Teresa naceu na parroquia de Reguela o 3 de xunio de 1945,  filla de Jose García Perez e de María Fernandez Casal.
O seu pai (Jose García Perez) era un home honrrado e bondadoso que o seu oficio era traballar na dura mina para sacar ese diñeiro para manter os seus 5 fillos  que non era unha tarea facil.
Por outra parte esta a sua nai (María Fernandez Casal), esta se dedicaba a traballar nas tarefas de casa( na horta,limpar,etc..., pero o papel que mais desempeñaba era coidar a os seus 8 fillos cos poucos recursos que tiñan.

(foto da familia de Mª teresa)




Mª Teresa García Fernandez afirma vivir uns anos de fame cando tiña 9 anos, ela soia axudarlle a sua mai nas labores de casa e varios recados, esa foi a sua vida, ata que que pouco a pouco os seus irmans os vería irse da sua casa donde se criou, o seu irman Manolo García Fernandez foise para Brasil e nunca masis volveu saber del, e os demais irmans expanderonse a redor de A Coruña.


 Cando ela tiña xa 21 anos chegou o seu momento de irse, tras 2 anos de relación co seu actual marido ( Juan García Perez), este era un taxista acabado de empezar no seu oficio e que traballaria en moitos lugares como por exemplo suiza.



 (este era o taxi do meu avó)
 
Mais tarde traballaria de albañil hasta a hora da sua retirada con 50 anos debido a un accidente que tuvo e que lle concedeu unha minusvalia que non poderia traballar mais.
Despois casaronse no ano 1968 (actualmente 47 anos de casados), levaron unha vida feliz pero unha traxedia chegaria cando Mª Teresa con 38 anos morreulle os seus pais nun accidente de coche o lle supuxo unha grande tristezae.
Anos despois tiveron unha única filla( Mª Lourdes García García, actualmente de 44 anos de idade), foron unha feliz familia.

 (foto da miña avoa teresa co seu marido e filla na actualidade)


 A sua maxima alegría foi o seu neto nacido en 1998 Francisco Iván couce García, que coidaria Mª Teresa como se fora o seu fillo.

Ningún comentario:

Publicar un comentario