Basilio Alvarez

A forza do agro

Basilio Álvarez(1877 - 1943)

Basilio Álvarez foi sen dúbidas, unha das figuras máis carismáticas da política galega do século XX. Sacerdote de ordenación tardía e oposto ao celibato (tiña dous fillos, o que lle causou unha suspensión temporal), exerceu o xornalismo e a política agrarista.

Pasou por diversos xornais e publicacións, sendo director do Debate e redactor e colaborador do Heraldo Gallego ou Acción Gallega.

A principios do século xx e preocupado polo caciquismo e os seus abusos en Galicia,

ademais da pervivencia do contrato medieval chamado foro, o sacerdote fundou o movemento político chamado Acción Galega que propugnaba o fin do caciquismo e dos privilexios señoriales no campo, así como dunha modernización das técnicas agrícolas.

En 1915 comeza un achegamento a socialistas e republicanos, estendendo as súas preocupacións ás pésimas condicións de vida da clase obreira.

Foi deputado por Ourense en 1931 e 1933, polo Partido Republicano Radical. Posteriormente abandonaría o partido.

Tras o inicio da Guerra Civil, e sabendo que era branco das represalias dos sublevados, escapa a América, finando nos Estados Unidos en 1943, tras unha vida dedicada á loita contra os abusos de caciques e patróns.

Cabe destacar que Basilio Álvarez nos seus escritos e discursos, non utilizaba a lingua galega, senón o castelán, pero iso non impedía que fose un inimigo do centralismo, aspirando a un estado federal.

As mulleres da PYSBE

As mulleres da PYSBE

PYSBE (Pesqueiras e Secaderos do Bacallau de España) foi unha das empresas máis importantes que se dedicaban á pesca, salgado e distribución do bacallau en España.

En Ferrol, contaban cunha factoría no interior do porto onde gran número de mulleres gañábanse a vida en xornadas longas e duras nas que limpaban, preparaban e envasaban o bacallau, a cambio duns soldos baixos (por mor da discriminación laboral das mulleres).

Outras mulleres, realizaban o complicado traballo da redería, cosendo e reparando as redes dos barcos da empresa que realizaban campañas no mar do norte.

Cabe destacar que todas as mulleres eran cacheadas ao acabar a xornada (por medo aos roubos), sendo isto unha medida vejatoria para un colectivo honrado e traballador. Por outra banda, de cando en vez recibían paquetes con refugallos de peixe como espiñas ou anacos de aletas (en PYSBE comercializábase aceite de fígado de bacallau, filetes, lombos e outros produtos como cabezas ou cocochas) o que permitía alimentar ás súas familias xa que en moitos casos, o escaso soldo destas mulleres era o único que entraba nas casas xa que os maridos de moitas delas morreran durante a guerra ou estaban encarcerados polo réxime franquista e moitas das solteiras, mantiñan a pais e a fillos.

Estas mulleres foron exemplo de traballo, de solidariedade obreira e de dignidade. E aínda que a empresa xa non existe, en Ferrol todos lémbranas.

O PRIMEIRO EN ATREVERSE

Faustino Rey Romeu

Faustino Rey Romeu, nado en Isorna (Rianxo) desde o 27 de outubro de 1921 e finado en Bos Aires ao 20 de decembro de 1971, foi un sacerdote e escritor galego.

 Faustino Rey Romeu, un cura que se dicía "anticlerical" e ao que o pobo definía como "demasiado boa persoa". Foi, probablemente, o primeiro sacerdote que deu misas en galego fóra de Galicia ou, segundo como se mire, na quinta provincia, que é Buenos Aires. Fíxoo de forma habitual, en casorios, bautizos e comuñóns, na parroquia de Balvanera e cabreando ao párroco titular, desde que en 1966 emigrou fuxindo do ambiente hostigador da Igrexa franquista. Non pasara máis que un ano desde a primeira misa en idioma propio que tivo lugar en Galicia, autorización do cardeal Quiroga Palacios mediante, na parroquia das Capuchinas da Coruña. A esta beira do charco, en 1965, os pioneiros foran os curas Manuel Espiña e José Morente, nada máis clausurarse o Concilio Vaticano II.

A Faustino Rey, que foi titular das parroquias de Amorín e Currás, o bispo de Tui, José López Ortiz, dicíalle molesto: "Non sei en que verborrea falas". E polas súas homilías indisciplinadas, as súas críticas ás ditaduras, as súas loas á liberdade, as súas amizades literarias, os seus faladoiros de bar e a súa dobre vida ,terminou recluíndoo no convento do Carmen de Padrón, e logo na súa casa natal de Isorna (Rianxo), sen parroquias ao seu cargo, durante tres anos.

Faustino Rey Romero escribiu fundamentalmente poesía. Destacan as súas obras: Florilegio poético (1949), Doas de vidro (1951), Catro sonetos ó destino dunha rosa (1952), Escolanía de melros (1959), El ángel descielado (1961), A Agoa (1962), Poema das materias sagras (1963), La Angustia ensanchada (1964), Teoría General de la existencia (1968). Escribiu, ademais, os ensaios El trasmundo en la poesía de Noriega Varela e Una fiesta brillante de las letras gallegas: los Juegos Florales de Tui en 1891.

O DESASTRE DO 2002

 O prestige

O 13 de novembro de 2002, o «Prestige» un petroleiro monocasco grego de bandeira de Bahamas e cargado con 77.033 toneladas de fuel, zozobró fronte ás costas galegas, derramando parte da súa carga.

Seis días despois, durante os cales a embarcación foi remolcada mar dentro para evitar que rompese fronte á costa, o «Prestige» partiuse en dous e afundiuse a 246 quilómetros de Fisterra (A Coruña), nunha zona de 3.600 metros de profundidade.

As verteduras alagaron quilómetros de costas españolas no Atlántico e o Cantábrico, chegando incluso Francia e Portugal, no que foi cualificada como unha das peores catástrofes mediambientales.

                                            (o petroleiro afúndese fronte ás costas galegas)

Como afctou esta catastrofe e algunhas solucions

A fauna mariña e as aves sufriron as fatais consecuencias e o sector pesqueiro viuse forzado a paralizar as súas actividades, mentres unha marea de solidariedade, integrada por miles de voluntarios, apoiados por militares, procedían á recollida de chapapote nas praias contaminadas.

Para obstaculizar as fugas de fuel, procedeuse ao selado das gretas do casco do barco, polas que se estimaba saían diariamente unhas 125 toneladas de crudo.

ESPECIES AFECTADAS

   Considerando soamente os réptiles mariños, esporadicamente atópase nas nosas costas cinco especies de tartarugas, destaca a tartaruga boba. No mar de Galicia observáronse 24 especies de mamíferos mariños: 5 focas e 19 cetáceos, 6 son baleas, 2 cachalotes, 2 zífidos  e 9 delfínidos. Os que precisan maior atención son o golfiño mular e a marsopa. No referente aos pequenos cetáceos, as costas de Galicia  representan unha das áreas de Atlántico Norte máis interesantes xa que nelas prodúcense anualmente preto de 200 varamientos destes animais.

 Alguns fragmentos de video do afundimento:

https://www.youtube.com/watch?v=ofJqBBIAQyQ